Овој македонски препев на „Кралот Едип“, покрај својата филолошка опстојност, лексичката и граматичка прецизност и доследност во однос на старогрчкиот изворник, на многу природен начин, целосно, задлабочено и во сиот раскош и сјај ја открива пред македонскиот читател ризницата со трагичка виртуозност на вонвременската трагедија на еден од најголемите трагедиографи на сите времиња.
Лај, синот на Лабдак, се оженил со Јокаста и владеел со Теба. Кога пророчицата Питија му предвидела дека неговиот син ќе го убие, Лај го оставил бебето на планината Китајрон, но го нашол некој пастир и им го однел на бездетниот пар Меропа и Полиб, владетелот на Коринт. Од времето кога Едип го убил татка си Лај и се оженил со мајка си Јокаста има поминато петнаесетина години. Сакајќи да ја открие причината за чумата што го уништува градот, кралот Едип праќа луѓе да побараат пророштво од Аполон. Оттука драмата се претвора во потрага по убиецот на Лај, а набргу се пренасочува во потрага за потеклото на Едип.
Ова хибристично патување од блажено незнаење до свирепо и грдо сознание за својот идентитет неумоливо води кон бездната што го проголтува трагичкиот јунак и сите блиски соделници на неговата гревовна трпеза.