Мојата љубовна приказна започна со писмо. Но не од човекот во кого подоцна се вљубив. Писмото беше од неговата ќерка. Слатко девојченце по име Бирди, кое пиша до списанието за кое работев. Мојот работодавец еднаш годишно им исполнуваше желби на читатели. Но таа конкретна колумна почнуваше дури за неколку месеци.
Па јас самата ѝ исполнив неколку желби. Безопасно беше… или барем така си мислев. Сѐ додека не отидов малку предалеку.
Додека анонимно исполнував уште една од желбите на Бирди, го видов татко ѝ. Нејзиниот ненормално згоден самохран татко. И тогаш требаше да престанам да изигрувам добра вила. Требаше да ставам крај на сѐ. Но посилно беше од мене. Имав некоја конекција со девојчето. Нешто што ме тераше да се однесувам ирационално.
И така им се појавив на врата.